بلک باکس یا جعبه سیاه چیست؟
بلک باکس ( Black Box Theater ) عبارت است از یک سالن اجرای نمایش مکعب شکل که دیواره های آن به رنگ سیاه رنگ آمیزی شده باشد. تمامی امکانات این سالن نظیر صحنه ، نور پردازی ، محل قرار گیری تماشاگران و … بایستی پرتابل و قابل حرکت باشند. اصلی ترین خصوصیت سالن های بلک باکس که به آن ها سالن های همه کاره نیز اطلاق میشود این است که کارگردان نمایش با هیچ پیش فرض و یا باید و نبایدی روبرو نخواهد بود و به طور کاملا آزادانه و فارغ از معماری کلیشه ای سالن های تئاتر به طراحی خود میپردازد. Theatre’s Black Box فضایی برای تصور شماست. این یک فضای صمیمی و منحصر به فرد است که نوآورانه ترین و جذاب ترین نوع نمایش ها دقیقاً در مقابل چشمان شما ظاهر می شود. Black Box از تنظیمات صحنه و نور انعطاف پذیر متناسب با طیف گسترده ای از رویدادها برخوردار است و فضای مناسبی برای کنسرت ها ، نمایشگاه ها ، حتی فیلمبرداری فیلم است.
تئاتر جعبه سیاه یک فضای نمایش ساده است ، که در اندازه متفاوت است و معمولاً یک اتاق مربع شکل با دیوارهای سیاه و کف صاف است. از سادگی فضا برای ایجاد یک محیط انعطاف پذیر و تعامل مخاطبان استفاده می شود. جعبه سیاه یک نوآوری نسبتاً اخیر در تئاتر است. چنین فضاهایی به راحتی ساخته و نگهداری می شوند. تئاترهای جعبه سیاه معمولاً خانه نمایش هایی هستند که به تنظیمات فنی بسیار اساسی مانند ساخت مجموعه محدود احتیاج دارند.
در یک سالن نمایش ، یک مکان نشیمن کوچک و جدا شده در سالن تماشاگران یا مخاطبان برای تعداد محدودی از افراد برای مشاهده خصوصی یک اجرا یا یک رویداد است. Theatre’s Black Box فضایی برای تصور شماست. این یک فضای صمیمی و منحصر به فرد است که نوآورانه ترین و جذاب ترین نوع نمایش ها دقیقاً در مقابل چشمان شما ظاهر می شود. Black Box از تنظیمات صحنه و نور انعطاف پذیر متناسب با طیف گسترده ای از رویدادها برخوردار است. از همه مهمتر ، تئاتر بلک باکس هدف بیشتری به اتصال مخاطب به مجریان به روشی هدفمند و بدون وقفه را دارد. در ابتدایی ترین توصیف خود ، تئاتر بلک باکس یک فضای باز و ساده است که از چهار دیوار ، یک کف و سقف تشکیل شده است که همگی به رنگ سیاه رنگ آمیزی شده اند. استفاده از صحنه پردازی و نورپردازی در تئاترهای Black Box بسته به نوع عملکرد ، از بسیار کم تا بسیار مفصل متفاوت است.
سوالی دارید؟ مشاوره تخصصی دریافت کنید.
تاریخچه بلک باکس :
مفهوم ساختمانی را که برای تکنیک های صحنه انعطاف پذیر طراحی شده است می توان به طراح سوئیسی Adolphe Appia ، حدود سال ۱۹۲۱ نسبت داد. اختراع چنین مرحله ای باعث ایجاد نیم قرن نوآوری در روابط بین مخاطبان و مجریان شد. آنتونین آرتو نیز ایده هایی از این مرحله داشت. اولین مرحله در آمریکا در اتاق نشیمن خانه بازیگر / مدیر گیلمور براون در پاسادنا ، کالیفرنیا واقع شد. در حالی که تزئینات داخلی به این معنی بود که صحنه یک جعبه سیاه مناسب نیست ، اما این ایده هنوز یک ایده انقلابی بود. تئاترهای جعبه سیاه به عنوان فضاهای تمرین در دهه ۱۹۶۰ محبوبیت و گسترش بیشتری پیدا کردند. تقریباً هر اتاق بزرگی را می توان با کمک رنگ یا پرده به یک «جعبه سیاه» تبدیل کرد و تئاترهای جعبه سیاه را به عنوان گزینه ای به راحتی در دسترس هنرمندان تئاتر قرار داد. مجموعه ای ساده و کم است و هزینه های آنها پایین تر است ، برای هنرمندان و شرکت های غیرانتفاعی و کم درآمد جذاب است.
بلک باکس در جشنواره ها :
فضاهای جعبه سیاه در جشنواره های تئاتر حاشیه ای نیز محبوب هستند. به دلیل طراحی و تجهیزات ساده آنها می توانند هر روز برای بسیاری از اجراها استفاده شوند. این سادگی همچنین به این معنی است که یک تئاتر جعبه سیاه می تواند از سایر فضاها مانند اتاق های کنفرانس هتل بیشتر استقبال شود. تئاتر جعبه سیاه در اسلو نروژ و استودیوی آلوینا کراوز در دانشگاه نورث وسترن تئاترهایی از این نوع هستند.
مزایای بلک باکس :
- انعطاف پذیر و همه کاره
- به مخاطب کمک می کند تا روی بازیگران تمرکز کند.
- جو صمیمی ایجاد می کند.
معایب بلک باکس :
- باید از بالا حتما روشنایی داشته باشد.
- بازیگران می توانند احساس ترس و وحشت کنند!
- مخاطبان می توانند همه چیز را ببینند - حتی در زمان خاموشی
بزرگترین مزیت تئاتر جعبه سیاه این است که می تواند به هر چیزی که کارگردان تصور می کند تبدیل شود. یک تئاتر جعبه سیاه قادر به تنظیمات جدید و خلاقانه بی پایان است. تئاترهای جعبه سیاه مخصوصاً برای اجراهای تجربی ، جایی که ممکن است به نشست های غیر معمول و صحنه آرایی نیاز باشد ، بسیار مناسب هستند. ساخت تئاترهای جعبه سیاه نسبتاً ارزان هستند. بسیاری از شرکت ها و مدارس تئاتر علاوه بر سالن نمایش بزرگتر ، دارای تئاتر جعبه سیاه نیز هستند که به آنها امکان برگزاری دو فعالیت همزمان را می دهد. به همین ترتیب ، از تئاترهای جعبه سیاه نیز می توان برای تمرینات استفاده کرد. تئاتر کلاسیک جعبه سیاه احساسی کاملاً صمیمی دارد که برای بازیگرانی که مونولوگ و نمایش های انفرادی انجام می دهند بسیار ایده آل است ، زیرا به آنها امکان می دهد ارتباط بهتری با مخاطب برقرار کنند.
طراحی :
سوالی دارید؟ مشاوره تخصصی دریافت کنید.
انواع دیگر تئاتر و صحنه :
پروسنیوم : تئاترهایی که دارای مراحل پروسنیم هستند دارای یک عنصر معماری هستند که صحنه را قاب بندی می کنند و صفحه عمودی را ایجاد می کنند که به عنوان “دیوار چهارم” بین صحنه و مخاطب عمل می کند. آمفی تئاتر: در کاربردهای مدرن ، آمفی تئاتر محلی است در فضای باز با نشیمن های طبقه بندی شده ، که صحنه را کاملاً محاصره می کند و یا به صورت نیم دایره دور صحنه می باشد. تئاتر در دور: تئاتر در دور تئاتری است که در آن صحنه از هر طرف توسط مخاطب احاطه شده است. تئاتر مخصوص محیط : این اصطلاح به یک مکان تئاتر غیر سنتی مانند هتل ، خانه ، انبار یا جنگل گفته می شود.
